Prolog
Gdzieś na świecie istnieje takie miejsce, gdzie smutki
odchodzą w nie pamięć, nie ma złości, bólu i cierpienia, a zamiast krzywdy
każdy otrzymuje w nagrodę szczęście. Każdy z nas pragnie znaleźć się w takim
miejscu chociaż na chwilę, powody są różne, ważne aby będąc w takim miejscu,
nie zapominać o tym co czeka nas po za bramami w świecie rzeczywistym. Każdy
kto na chwilę stanie w takim świecie dostaje dar, wyjątkowy dar, któremu jest
przeznaczony, każdy pragnie aby ten dar za wszelką cenę wykorzystać najlepiej
jak tylko potrafi.
Dar miłości przeznaczony dla dwóch osób, nie więcej,
polegający na wzajemnym szanowaniu, zaufani i sympatii, która wzrasta każdego
dnia co raz to bardziej. To tysiące rozmów i wspólnie spędzonych chwil.
Dar przyjaźni łączy dwie osoby, dusze, nie koniecznie identyczne jak ziarenka maku, wręcz przeciwnie. Często bardzo od siebie różne, oddalone o kilka galaktyk, jednak więź i uczucie przywiązania do siebie nie pozwalają się rozdzielić, zawsze chcą być blisko siebie.
Dar zazdrości i nienawiści tutaj jest znacznie gorzej a jak na złość najwięcej osób właśnie go otrzymuje. Nienawiść zawsze rodzi się z zazdrości, natomiast zazdrość nie zawsze oznacza nienawiść. Czasem nienawidzimy nie mając żadnego konkretnego powodu, po prostu tak jest. Możemy kochać i zazdrościć, bo boimy się utraty osoby kochanej przez nas, to normalne i tak być powinno, jednak zawsze trzeba znać umiar, bo czasem zbyt przesadna kontrola i zazdrość o drugą osobę komplikuje życie.
Każdy z nas jest przeznaczony i podatny na coś innego, zdarza się też i tak, że posiadamy wszystkie te cechy, co nie koniecznie jest utrudnieniem jeśli tylko potrafimy z nich korzystać. Tak więc czy możemy już stwierdzić kim jest ta kraina? Niczym innym jak naszą głową, wyobraźnią i charakterem, bo wszystko zaczyna się w głowie. Ciężko pogodzić rozum i serce tak aby obydwoje byli zadowoleni, jedno zawsze będzie na przekór drugiego tak samo jak my często przeciwko samym sobie.
***
Tak wiem w zasadzie to nic nie wnosi prolog, ale już Wam wyjaśniam o co mi chodziło. Otóż, każdy z nas o czymś myśli coś sobie wyobraża, co nie koniecznie jest prawdą, pragnie znaleźć się w takim miejscu gdzie nic go nie będzie obchodziło a smutki zostaną zapomniane. Tym opowiadaniem chcę pokazać, że wszystko zaczyna się w głowie, każde sytuacje, uczucia, sposób myślenia i gesty, to my sami wyobrażamy sobie rzeczy realne i nie realne, stąd tez tytuł PARADISE :).
Mam nadzieję, że zrozumieliście, starałam sie wytłumaczyć, ale wyszło jak zawsze, nie jestem dobra w tłumaczeniu xd.
Postacie są już gotowe, będzie ich trochę, a że nie mogłam sie zdecydować dokładnie jakie postacie będą dałam tylko te, które lubię, dlatego przepraszam Was z góry Wszystkich :)
Pozdrawiam,
Liliana xD
